بوکاچیو و کتاب دکامرون
بوکاچیو و کتاب دکامرون
بوکاچیو احتمالا در پاریس متولد شده است، فرزند نامشروع یک بازرگان فلورانسی و یک بانوی فرانسوی. او در فلورانس در یتیم خانه ای که پدرش موسس آن بود رشد کرد تا اینکه در سال 1313 برای تحصیل حسابداری و حقوق به ناپل فرستاده شد، اما وی پس از مدتی آن را رها کرد.
او در زمان پادشاهی روبرت (Robert d’Anjou) زندگی میکرد، این پادشاه نیز دختری نامشروع به نام ماریا (Maria de Conti d’Aquino) داشت که بوکاچیو سخت دلباخته او بود و احتمالا همان کسی است که در نوشته های وی فیامتا (Fiammetta) نام برده شده است.
به علت تنگدستی در سال 1341 به فلورانس نزد پدرش بازگشت، وی خدمات دیپلماتیکی متعددی به دولت میکرد و در سال 1350 بود که شاعر معروف ایتالیا یعنی پتراک (Petrarch) را می بیند و دوستی عمیقی بین این دو شکل میگیرد که تا سال 1374 یعنی زمان مرگ پتراک ادامه میابد.
در سال 1362 بنا به دعوت دوستی که به او قول حمایت ملکه جوانا را میدهد، به ناپل بازمیگردد، اما استقبال سرد ملکه او را به سمت پتراک در ونیز می کشاند، هرچند در آنجا نیز خانه اهدایی پتراک را رد می کند و به فلورانس بازمی گردد. در اواخر عمر دوباره به سوی مذهب گرایش پیدا می کند و پس از یک بیماری یک ساله در سال 1375، زمانی که نوشته هایش در مورد زندگی دانته و کتابش ناتمام باقی می ماند، به جهان باقی می شتابد.
کتاب دکامرون (Il Decamerone ) که لغتی یونانی و به معنای ده روز است، از مهمترین نوشته های بوکاچیو بشمار میرود، که در سال 1348 نوشتنش آغاز و پنج سال بعد به اتمام میرسد.
این کتاب مجموعه ای شامل 100 داستان جالب در یک قالب کلی است. هفت زن و سه مرد نجیب زاده ثروتمند و محتاط برای فرار از طاعونی که در شهر فلورانس شیوع یافته، به ییلاقی خارج از شهر پناه میبرند. در آنجا هریک از آنها ده داستان در طول ده روز تعریف میکند و هر راوی در پایان هر روز داستان خود را با یک شعر به انتها می رساند که این اشعار نشان دهنده، قدرت شاعری بسیار زیبای بوکاچیو است. در انتهای 100 داستان این دوستان به خانه های خود بازمی گردند.
دکامرون اولین و بهترین اثر نثر دوران رنسانس بشمار می آید. داستانهای آن به لحاظ محتوا و تنوع قابل توجه است که بوکاچیو در جمع آوری آنها از منابع زیادی فرانسوی، یونانی و نقل قولهای شفاهی عوام استفاده کرده است.
نویسندگان بسیاری مانند شکسپیر و سروانتس و... از کتاب دکامرون تاثیر گرفته اند و این تاپیر را در آثار خود منعکس کرده اند.
بوکاچیو در نوشته هایش از جمله سه کتاب، از عشق فراوانش به ماریا یاد کرده است. وی همچنین زندگی نامه دانته همراه با تفسیر کمدی الهی و همچنین آثار تحقیقی و علمی دیگر و همچنین اشعاری به زبان لاتین را نیز به رشته تحریر در آورده است.